De energiecyclus is het interferentie veld van de natuur, de soort energie en methodologische verwerking van de natuur door de mensheid. Elke wetenschappelijke discipline gaat op zijn eigen manier om met de energiecyclus.

Oikonomia oftewel Economie:
Oikonomia wordt geïnterpreteerd als huishoudelijke administratie. Er wordt ook een verbintenis gelegd tussen de Oikonomia en de religie. We kunnen vaststellen dat goed en slecht of beloning en straf tot het menselijke leven behoren. Vergelijkbare begrippen worden ook gebruikt door de religies. Oikonomia bevat de kernwaarden zoals Kosten, Markup (winst-marge), Evenwicht (Equilibrium), Toewijzing van middelen (Resource Allocation), Geld als ruilmiddel, Belasting, Menselijk gedrag enzovoort. De vraag is of deze kernwaarden toepasbaar zijn op moderne mens en maatschappij?

 

De kernwaarden van Natuur Hier ziet u enkele kernwaarden die essentieel zijn voor de natuur en voor ons bestaan. Elke wetenschappelijke discipline kan zijn eigen invulling geven aan de kernwaarden van de natuur. We pakken eerst de energie aan en gaan stap voor stap verder. De natuurkundige wetmatigheid bewijst dat de energie nooit verloren gaat. Het betekent dat de energie van vorm verandert.  Als iets wat zo vitaal voor ons bestaan is en nooit verloren gaat, dan vind ik dat we verplicht zijn om zo’n kernwaarde beter te leren kennen en meer rekening mee te houden.

Kernwaarden van Oikonomia Als we de basis van de kernwaarden van Oikonomia en Natuur met elkaar vergelijken, komen we ongetwijfeld tot onverklaarbare ontwikkeling in Oikonomia en de universele kernwaarden. Bijvoorbeeld het begrip evenwicht (Equilibrium). Er wordt aangenomen dat door het beheer van huishoudelijke factoren zoals kosten, winst, monataire of fiscale aanpak, loonbepaling, productiemiddelen, natuurhulpbronnen en dergelijke en vraag – aanbod, een evenwicht wordt bereikt dat bij afwezigheid van externe invloeden de (evenwichts) waarden van huishoudelijke variabelen niet veranderen. Deze manier van aanpak zou tot gewenste resultaten leiden als het systeem een  Gesloten Systeem is. Dus er moet geen externe invloeden aanwezig zijn of de externe invloeden  moeten op welke manier dan ook onder controle worden gehouden. Deze manier van denken en de ontwikkelde theorieën en modellen weerspiegelen niet de waarheid. De vraag is waar de nadruk ligt, op een mens of op winstmaximalisatie of op controle over een samenleving enzovoort?

---

Klassieke economen beweren dat lonen - de prijs van arbeid - (zoals alle prijzen) worden bepaald door vraag en aanbod. Ze noemen dit de markttheorie van loonbepaling. Wanneer arbeiders hun arbeid verkopen, wordt de prijs die ze kunnen rekenen beïnvloed door verschillende factoren aan de aanbodzijde en verschillende factoren aan de vraagzijde.

Critici zeggen dat er beperkingen zijn aan deze theorie:
1- Normatieve benadering van productiviteit. Het is moeilijk om de productiviteit te meten. Dit gebeurt vaak op giswerk.
2- Het veronderstelt dat de markt competitief is. Denk aan alle organisaties en instellingen die een rol kunnen spelen bijvoorbeeld werkgevers en werknemers. Oftewel bedrijven hebben een monopsonie of arbeiders vormen vakbonden.
3- De vraag is: wie 'verdient' een hoger loon? Voetballers krijgen ongelofelijk hoge salarissen, of advocaten of artsen of politici enzovoort.
4- De beloning is ook afhankelijk van culturele verschillen. Een schaatser wordt beter betaald in een land waar schaatsen populair is dan in een minder populair land.